Եթե արդեն էն կարգի եք պինգվինացել, որ ամեն ինչի մեջ ռոմանտիկա եք ման գալիս, առաջարկում եմ նախաճաշի այս հետաքրքիր տարբերակը.
19 авг. 2011 г.
Բլոգիս ատամնահատիկը
Բարև ժող!
Բլոգս էսօր արդեն մեկ տարեկան դարձավ: Էն ժամանակ, դեռ ահագին ավելի ամբիցիոզ, քան հիմա, արեցի իմ առաջին պոստը: Ամեն ինչ սկսեցի 0-ից, ամեն ինչ ինքս սովորեցի, ու սկսեցի իմ ուղին հայ բլոգոսֆերայում: Սկսեցի հայհոյել, հետո սկսեցի մեր լավ գործերի մասին պատմել, էդպես կամաց-կամաց սկսեցի թափ հավաքել: Հայհոյելը, ցավոք, սովորություն դարձավ, բայց միաժամանակ սկսեցի նաև երևակայել: Հետո հասկացա, որ մոդա է օդնոկլասնիկի մասին պոստ գրելը: Չզսպեցի ինձ, ու մի հատ էլ ֆուտբոլային ռեպորտաժ "ծաղկեցրեցի" :Ճ : Հետո էլ փորձեցի հասկանալ, թե ինչպես չծուլանամ ավելի շատ գրեմ: Բայց, ժամանակները փոխվում են, ու ես էլ հետը: Ինչ խոսք, հայհոյելը թարգեցի, սկսեցի ՊԵՍ խաղալ: Սկսեցի լուսանկարել ամեն պատահած ապուշություն :Դ Քֆռտոցս վերականգնեցի ուրիշ ոլորտում: Ստեղծագործեցի :ՃՃՃ Ծիծաղս եկավ: Դե բիլայնի սռոկս էլ քաշեցի, ու մի հատ էլ մոբեցի: Էդքանից հետո էլ ես բան չարեցի, տղեքը սաղ արեցին տեղս :Դ Կարոտեցի ձյանը, բայց փորձեցի շատ չնեռվայնանալ: Տարեվերջին կիսվեցի հետներդ, փորձեցի Սանտայի վրա բոցալ, համ էլ Food bankir էի: Տարին փոխվեց, ու մի տեսակ քունս չէր տանում: Ինչ-որ հարցեր էին ինձ տանջում: Ու հասկացա, որ սաղ մենք ենք մեղավոր: Ամեն ինչ *ա* էր, բայց դե ոչինչ, աշխարհի վերջը չէ:
Էս ամեն ինչն էլ երևի պետք էր հասկանալու, թե ինչ է երջանկությունը:
Ու այսքանը տևեց մեկ տարի: Հետաքրքիր էր ամեն ինչ: Բացառիկ էր թվում ինձ բլոգոսֆերան, բայց շուտով հասկացա, որ այնտեղ էլ այնպես է, ինչպես իրական կյանքում: Ու դա էլ հիասքանչ է: Ուղղակի պետք է հասկանալ, որ այստեղ էլ կարող ես երջանիկ լինել, եթե փորձես մարդկանց ուրախացնել կամ ուղղակի օգտակար լինել: Ու հեչ էլ կապ չունի բլոգի PR-ը, կամ այցելուների քանակը, կամ էլ նմանատիպ բազմաթիվ "բլոգեռսկի շտուչկեքը":
Շնորհակալ եմ ձեզ, ժող, իմ բլոգը այցելելու համար, ու այսուհետ էլ, կփորձեմ դնել նրա ամեն մի պոստի մեջ մի փոքր սեր, այնպիսին, ինչպիսին կա իմ այս տորթիկում:
Էս ամեն ինչն էլ երևի պետք էր հասկանալու, թե ինչ է երջանկությունը:
Ու այսքանը տևեց մեկ տարի: Հետաքրքիր էր ամեն ինչ: Բացառիկ էր թվում ինձ բլոգոսֆերան, բայց շուտով հասկացա, որ այնտեղ էլ այնպես է, ինչպես իրական կյանքում: Ու դա էլ հիասքանչ է: Ուղղակի պետք է հասկանալ, որ այստեղ էլ կարող ես երջանիկ լինել, եթե փորձես մարդկանց ուրախացնել կամ ուղղակի օգտակար լինել: Ու հեչ էլ կապ չունի բլոգի PR-ը, կամ այցելուների քանակը, կամ էլ նմանատիպ բազմաթիվ "բլոգեռսկի շտուչկեքը":
Շնորհակալ եմ ձեզ, ժող, իմ բլոգը այցելելու համար, ու այսուհետ էլ, կփորձեմ դնել նրա ամեն մի պոստի մեջ մի փոքր սեր, այնպիսին, ինչպիսին կա իմ այս տորթիկում:
3 авг. 2011 г.
Ինչ է երջանկությունը.
Որ առավոտ Չարթնանամ ու մեկից սուրճ ուզեմ.
Բայց ումից, դու ախր ինձանից ալարկոտ ես..
Подписаться на:
Сообщения (Atom)
