Բարսա 5-0 Ռեալ

Արդեն 111 տարի "ավելին, քան ակումբը" հավատարիմ է մնում իր սկզբունքներին, իր գաղափարախոսությանը, և պարբերաբար ապացուցում դրանց գերակայությունը մյուսների նկատմամբ: Վերջին ապացույցն էլ կլասիկոյում ջախջախիչ հաղթանակն էր` 5-0:
Էսօրվա պես հաճելի ֆուտբոլային օր վաղուց չէի ունեցել, երբ ամեն պահ խոսում ենք այդ մասին, շուրջը կատարվող ամեն ինչ ասոցացնում ենք երեկվա խաղի հետ և առիթը բաց չենք թողնում Ռեալի վրա ծիծաղելու: Ռեալի ֆաներն էլ, շատերը իրոք ամոթից ձայն չեն հանում, բայց մի որոշ մասն էլ
սկսում են անիմաստ ու ճղճիմ  հիմնավորումներ փնտրել, ասենք` "գոլը օֆսայդից էր", կամ "զատո ծեծեցին": Չգիտեմ ինչ հիմնավորումներ են պետք երեկվա խաղի համար, երբ զուտ ֆուտբոլային իմաստով թիմը չի խաղում: Երբ թիմը ողջ խաղակեսի ընթացքում չի կարողանում մտնել մրցակցի տուգանային հրապարակ... Անհնար է չհասկանալ, որ երեկ Բարսան մի քանի գլուխ բարձր էր մրցակցից, խաղում էր իր ֆուտբոլը, անում այն, ինչ ցանկանում էր: Երկրորդ կեսի միջնամասում անգամ հասավ այն բանին, որ Բարսան միայն կրնկով էր խաղում, ու այն էլ ինչպես: Դժվար էր հաճույք չստանալ երեկվա Բարսայի խաղից:
Սիրում եմ այսպիսի խաղեր: Երբ մրցակիցները շատ ուժեղ են լինում ու համեմատաբար հավասար` ընդհանուր խաղամակարդակով, ֆիզիկական և տակտիկական պատրաստվածությամբ, այդ ժամանակ արդեն որոշիչ են դառնում ցանկությունը, կամքը, գաղափարախոսությունը... Կարծում եմ առաջին հերթին հենց այդ առավելությունների հաշվին Բարսան երեկ սպանեց հակառակորդին: Չեմ գտնում նաև Մոուրինյոյի մեղքը, որովհետև նա, ինչքան էլ որ լավ մարզիչ է, չի կարող փոխել Ռեալի` դարավոր պատմության ընթացքում ձևավորված գաղափարախոսությունը, որը հիմնված է զուտ ֆինանսական հաշվարկների վրա: Մոուրինյոն ոչ էլ կարող է Ռեալի խաղացողներից տղամարդ սարքել...
Համ էլ չեմ ուզում շատ խոսել, ու կարիքն էլ չեմ զգում: Ի վերջո ֆուտբոլում ամեն ինչ տեղի է ունենում ֆուտբոլային դաշտում 90 րոպեների ընթացքում, իսկ մենք պետք է միայն հիանանք... Հենց դա էլ անում եմ :Ճ