Հիշողություններ` նոր հաղթանակների սպասումով

Ինչպես ասում են անհաջողակ հայ ֆուտբոլիստները` Հայաստան կամ բառբիստ եղնիս, կամ շտանգիստ, մնացածը սուտ է... Ու էդպես էլ կա, փառք Աստծո թե ցավոք սրտի, մեր մարզիկները պարբերաբար ապացուցում են այդ դրա ճշմարտացիությունը: Երկու օր առաջ Անթալյայում մեկնարկած հերթական աշխարհի առաջնությունը ստիպեց հիշել անցյալի հաղթական պահերը, մասնավորապես.
27.11.2009, 12:10 +/- 30 րոպե, Հայաստան, Գյումրի, ՀՊՏՀ Գյումրու մասնաճյուղ.

Դասի զանգը տվեց, բայց մեր բուֆետում ոչ ոք տեղից չշարժվեց.. Մեծ ոգևորությամբ և հավատով սպասում ենք Նազիկի ելույթին: Նույն ոգևորությամբ լցված է նաև Կարեն Գիլոյանը, որի ձայնը հանկարծ խլացավ մեր դեկանի ֆիրմային գոռոցից... Քիչ անց բուֆետը դատարկ էր, սակայն ևս մի քանի րոպե անց այն կրկին լիքն էր: Սառաջյանին իհարկե չխաբեցինք, ուղղակի նա էլ երևի զգաց պահը ու այլևս չեկավ մեր ետևից: Եվ ահա Նազիկը մոտենում է ծանրաձողին: Դժվարանում եմ հիշել ներկաների բացականչությունները, որովհետև ինքս էլ այդ պահին մտքով ինչ ասես բացականչում էի, ու երևի նույնիսկ մեր այդ բուֆետային ուսանողական էներգետիկան հասավ Նազիկին... Մնացածը հիշում եմ հենց այնպես, ինչպես այստեղ.

Հնչեց օրհներգը.. Բոլորը ծափահարում էին: Ես ակամայից վեր կացա, չնկատելով անգամ, որ միակն եմ կանգնած: Բայց կարևորն այն է, որ ցնծում էինք միասին, ամբողջ հայ ազգը, և նույնիսկ մեր դեկանը :Ճ

Կարծում եմ, բոլորս էլ կարոտել ենք այդ զգացողություններին, ու սպասում ենք նոր նվաճումների, հատկապես թուրքական հողում.. Դե Ձեզ տեսնենք`

Հայաստանի կանանց հավաքական

Քաշ	Ծանրորդ	Ծնդ. թ.
53 կգ	Էլեն Գրիգորյան	1988
63 կգ	Քրիստինե Պետրոսյան	1992
69կգ	Մելինե Դալուզյան	1988
+75կգ	Հռիփսիմե Խուրշուդյան	1987

Հայաստանի տղամարդկան հավաքական

77կգ	Գևորգ Դավթյան	1983
77կգ	Տիգրան Գ. Մարտիրոսյան	1988
85կգ	Տիգրան Վ. Մարտիրոսյան	1983
85կգ	Արա Խաչատրյան	1982
94կգ	Գեվորիկ Պողոսյան	1984
105կգ	Արթուր Բաբայան	1983