Տեղեկատվության մշակման փուլերը հայկական սոցցանցերում

Ի ուրախություն բոլորիս` վերջերս հասարակական (չեմ ուզում գրել, բայց` նաև քաղաքական) նշանակության կարևոր իրադարձությունները ակտիվորեն քննարկվում են սոցիալական ցանցերում: Որոշ դեպքերում ակտիվությունը շատ մեծ է, դե երբ իրադարձությունն էլ առավել նշանակալի է ու մասշտաբային: Երեկ երեկոյան Ֆրանսիայի Սենատի կողմից Հայոց ցեղասպանության ժխտման քրեականացման մասին որոշման ընդունումն էլ այդպիսիներից էր, ու այն թույլ տվեց կոնկրետացնել իմ այս պոստի նյութը: Այսպիսով`փորձեմ ներկայացնել, թե մշակման ու վերարտադրման ինչ փուլեր է անցնում հասարակական մեծ հետաքրքրություն ներկայացնող տեղեկատվությունը հայկական սոցիալական ցանցերում: Ձևակերպումը բավականին բարդ ստացվեց, բայց, հուսով եմ, ես դեռ հասկանում եմ, թե ինչի մասին եմ խոսում :Ճ Գնացինք.

1. «Զուլալ» սկզբնաղբյուր: Սպասվելիք նման իրադարձությունների մասին, որպես կանոն, առաջինը բարձրաձայնում են առավել պրոֆեսիոնալ աղբյուրները` լրատվամիջոցները կամ լրագրողները, որոնք հստակ գիտակցում են իրադարձության նշանակությունը: Նրանցից տեղեկատվությունը անցնում է հասարակ քաղաքացիների, որոնք էլ սկսում են առավել եռանդով տարածել այն:

2. Ղալմաղալի փուլ: Այս փուլը համընկնում է իրադարձության տեղի ունենալու անմիջական ժամանակահատվածի հետ: Այս փուլում իրադարձության մասին ստատուսներ են դնում ու քոմենթում համարյա բոլորը, ու հիմնականում այս ոճի` աաաաաաաաաաաաաաա... այոոոոոոո.. ոոոոոոոոոոոնց եմ սիրուուուումմմմմ... ես կմեռնեեեեեեեեեեեմ.. Համատարած ղալմաղալ է, որը տեղեկատվության բովանդակության մասին ոչինչ չի բացահայտում, սակայն հաստատում է նրա չափազանց կարևորությունը:

3. Իմպրովիզացիոն փուլ: Այս փուլում, արդեն, որոշակիորեն սկսում է բացահայտվել նաև տեղեկատվության բովանդակությունը, սակայն յուրաքանչյուր օգտագործող փորձում է յուրովի կատարել շեյրը: Տափակ կամ թեկուզ ստացված հումորներ, փոփոխված աֆորիզմներ, նկարներ ու ամեն հնարավոր համեմունքներ, որոնք ինչ-որ կերպ կապված են տվյալ իրադարձության հետ: Ինչ խոսք, երբեմն այս փուլը շատ ուրախ է ստացվում հայերիս մոտ:

4. Առիթավորման փուլ: Սա այն փուլն է, երբ բազմաթիվ նորաթուխ բլոգերներ կամ լրատվական կայքեր օգտվում են առիթից և իրենց բլոգում/կայքում մի քանի բառով ներկայացնում են իրադարձությունը, որը բոլորին է հայտնի: Յանի թե` տեսեք մենք ինչ արագ ենք արձագանքում: Սա արվում է այցելուներ այցելություններ կորզելու համար: «Տատասկոտ» զբաղմունք է :Ճ

5. Օտարամոլության փուլ: Երբ իրադարձությունը որոշակիորեն լուսաբանված է, ու համարյա բոլոր «շահագրգիռ անձինք» արդեն տեղյակ են այդ մասին, օգտագործողները սկսում են փորփրել արտասահմանյան տարբեր հեղինակավոր կայքեր` էդ մասին նյութ գտնելու ու շեյր անելու համար: Էս էլ է համարվում պռիստիժնի գործողություն ցանցում: Իրա թաքնված մեխն այն է, թե «իրականում ես մշտապես հետևում եմ էդ հեղինակավոր կայքին, ու միամիտ տեսա, ուրախացա, ասի շեյր անեմ» :ՃՃ

6. «Վերջին խոսքի» փուլ: Դե վերջին խոսքը սովորաբար առավել ծանրակշիռ է լինում, քանի որ դրանով արվում են անհրաժեշտ հետևություններ ու եզրահանգում է տրվում: Բնականաբար, այս փուլում էլ, մասնակիցնեը պրոֆեսիոնալներն են, ովքեր վերլուծում են թեման, ներկայացնում իրադարձության լավ և վատ հետևանքները, ու վերջապես էս խառնաշփոթից հետո նոր բոլորին պարզ է դառնում, թե իրականում ինչն ինչոց է... :)

Իսկ դուք ո՞ր փուլում եք հատկապես ակտիվ: